Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Κυματισμοί... (και λίγος Yalom!)


"Η λέξη κυματισμοί αναφέρεται στο γεγονός ότι ο καθένας από εμάς παράγει –συχνά χωρίς συνειδητή πρόθεση ή χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε- ομόκεντρους κύκλους επιρροής, οι οποίοι μπορεί να επηρεάζουν άλλους ανθρώπους για πολλά χρόνια, ακόμα και για πολλές γενιές. Η επίδραση δηλαδή που έχουμε στους άλλους ανθρώπους μεταβιβάζεται με τη σειρά της σε άλλους, σαν τους κυματισμούς μέσα σε μια λιμνούλα που προεκτείνονται ολοένα, ώσπου παύουν να είναι ορατοί και συνεχίζονται πια στο νανο-επίπεδο. Η ιδέα ότι μπορούμε ν’ αφήσουμε κάτι απ’ τον εαυτό μας, ακόμα και πέρα απ’ την αντίληψή μας, προσφέρει μια πολύ δραστική απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι από το πεπερασμένο της ύπαρξής μας προκύπτει αναπόφευκτα η έλλειψη νοήματος.
Οι κυματισμοί δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι αφήνουμε πίσω μας την εικόνα μας ή το όνομά μας. Πολλοί από εμάς μάθαμε τη ματαιότητα αυτής της στρατηγικής πολύ καιρό πριν, στο σχολικό μας πρόγραμμα, όταν διαβάσαμε τους παρακάτω στίχους απ’ το ποίημα του Σέλλεϋ για ένα γιγάντιο αρχαίο άγαλμα που τώρα βρίσκεται σπασμένο σε μια έρημη πια χώρα:

Τ’ όνομά μου είναι Οζυμάντιας, βασιλεύς των βασιλέων
Δες τα έργα μου, εσύ ο Δυνατός, κι απελπίσου.

Οι απόπειρες να διατηρήσουμε την προσωπική μας ταυτότητα είναι πάντοτε μάταιες. Η παροδικότητα είναι αιώνια. Οι κυματισμοί, με την έννοια που χρησιμοποιώ τη λέξη, αφορούν αντίθετα το ν’ αφήσουμε πίσω μας κάτι απ’ την εμπειρία της ζωής μας. Κάποιο χαρακτηριστικό. Ένα κομμάτι σοφίας, καθοδήγησης, κάποια αρετή, μια ανακούφιση που μεταδίδεται στους άλλους, γνωστούς μας ή αγνώστους. "

Φίλοι μου νιώθω πολύ κοντά σας... Χαίρομαι που μπορούμε να μοιραζόμαστε ακόμη αληθινά κομμάτια της ψυχής μας. Ήταν πολύ σημαντικό ό,τι ζήσαμε στις Σπέτσες κι αυτό φαίνεται από την επικοινωνία μας, έτσι κόντρα στο πνεύμα των καιρών που θέλει πάλι πίσω "κάθε κατεργάρη στον πάγκο του"! Εγώ λέω να αργήσω να επιστρέψω (στον πάγκο μου...) Άλλωστε, έχω καλή παρέα... Σας φιλώ

3 σχόλια:

Χρήστος Τσίρκας είπε...

Γεια σου Βιργινία που αρνείσαι να επιστρέψεις στον πάγκο σου και που σε ακολουθούμε πάραυτα - το ζεύγος εννοώ.
Εγώ από την δουλειά, κλέβω αρκετά συχνά λίγο χρόνο και εισέρχομαι από το παραθυράκι να δω μήπως και υπάρχει κανένα νέο σχόλιο της εκλεκτής συντροφιάς μας.
παρόλα αυτά κι εμείς είμαστε ακόμα κάπου εκεί, μεταξύ Ντάπιας και Αναργύριου Σχολής (με τα πόδια εννοείται γιατί το ταξί εκεί είναι πανάκριβο και τα παϊτόνια εκμετάλευση των ζώων από τα ζώα.

miranta είπε...

Βιργινία Καλησπέρα
Πολυ μου άρεσε η ανάρτησή σου σκεφτόμουν και εγώ να το γράψω γιατί πολύ μου άρεσε Σκέφτομαι να πάρω το βιβλίο Ομολογώ πως δεν διαβάζω λογοτεχνία αρκετά (Μαθηματικός βλέπεις)αλλά αυτό το κομμάτι με μάγεψε και έτσι είναι μια ευκαιρία να πιάσω και κανα βιβλίο της προκοπής στα χέρια μου Τι κάνει το μωρό σου;
Είναι γεγονός πως κανένας δεν θέλει να πιάσει πάγκο και όλοι γυρνάμε εκει στα σοκάκια των Σπετσών (φυσικά με τα πόδια Χρήστο μου)αλλά και στους δρόμους της ψυχής μας που ταρακουνήθηκαν αλλά και ομόρφηναν απροσδόκητα Για λίγες γνώσεις θεατρικές ξεκινήσαμε αλλά μάλλον τελικά γνωρίσαμε καλύτερα τον ίδιο μας τον ευατό μέσα απο την αλήθεια του θεάτρου και μέσα απο έναν άνθρωπο που έχει κάνει αυτή την αλήθεια πράξη ζωής
Ελπίζω να βρεθούμε τον Οκτώβρη!
Θέλω να σου πω ακόμα Βιργινάκι οτι θαύμασα την καρτερικότητα που έδειξες στον πόνο και στα τσιμπήματα της μέλισσας Εγώ θα είχα σηκώσει στο πόδι όλη την Σχολή Μπράβο
Πολλά Φιλιά

Γιώργος Μάρδας είπε...

Βιργινία, ήθελα πολύ να σου γράψω δυό λέξεις. Λυπάμαι που δεν το έκανα αμέσως. Με κράτησαν πίσω μρικά πράγματα. Ήθελα, λοιπόν, να σου πω ότι χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και ότι το κείμενο που ήδη μας είχες μοιράσει στο εργαστήρι σαν ένα δώρο που θα μας ένωνε, με συγκλόνισε. Και με συγκλόνιοε πρώτα απ΄όλα λόγω του περιεχομένου του και κατά δεύτερο λόγο γιατί έγινε τη στιγμή που έγινε. Ήταν για μένα μια στιγμή ύψιστης συγκίνησης και μου έφερες δάκρυα στα μάτια, γιατί αισθάνθηκα πόσο εφήμερος αλλά, ταυτόχρονα, και πόσο δυνατός είναι ο άνθρωπος, η ουσία του, η παρουσία του, η ψυχή του όταν υπάρχει κίνηση με όποια έννοια κι αν την πάρουμε. Και μέσα σε όλα αυτά ένοιωθα να είμαι ένα κομμάτι δικό σας, να γίνομαι μέλος ενός οργανισμού που πάλλεται από ζωή. Να είσαι καλά και να χαίρεσαι το υπέροχο παιδάκι σου. με την αγάπη μου Γιώργος