Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

επιτελους!

Επιτέλους ήρθε κι η Δώρα...

επιτελους ειδα κι εγω το ιστολογιο μας!ενα μεγαλο μπραβο στον γιωργο!μου λειπετε ολοι πολυ!(αφου αναγκαστηκα να γραψω στον υπολογιστη που μισω)εχω την αισθηση οτι η καθημερινοτητα δε συνηθιζεται!συνεχεια ταξιδευω και σκεφτομαι το κειμενο τησ βιργινιας το τελευταιο μας βραδυ!με εχετε επηρεασει ολοι!!μου λειπετε πιο πολυ τωρα απ οτι στην αρχη!σαν τις μεγαλες αγαπες που με τον καιρο δυναμωνουν!φιλια σε ολους!γωργιδες μαρακι,μαιρη,ελενα ,αγγελικη ,φλωρεντια ,κατερινα 'βιργινια......και οοοολους τους αλλους σας αγαπω.

2 σχόλια:

Βιργινία είπε...

Δώρα μου, καλησπέρα! Να πω την αλήθεια ούτε εγώ τον πολυσυμπαθώ τον υπολογιστή αλλά το blog μας μ' έκανε να τον δω με άλλο μάτι. Να ξέρεις, ένα απ' τα πράγματα που μου έχουν μείνει περισσότερο είναι ο αποχαιρετισμός μας στο σταθμό του μετρό. Ένιωθα πως αποχαιρετώ πολύ δικούς μου ανθρώπους. Έτσι σας νιώθω! Αν τελικά γίνει η συνάντηση για να πάμε στο θέατρο θα σας δω από κοντά και σύντομα. Έτσι κι αλλιώς όμως δε θα χαθούμε,ε; Όσο για σένα Χρήστο, τι να πω; Συνεχίζεις να είσαι η ψυχή της ομάδας. Ευχαριστούμε...

Mary Kaldi είπε...

Γεια σου Δώρα
Τι κανεις: Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω στο blog. Μας έλειψες! Άντε να ξαναπάμε για τρελλό χορό!
Φιλιά και στους δύο σας