Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Σεμιναριακά μαθήματα βιωματικής θεατρικής παιδείας

Κάτι ενδιαφέρον για αυτούς που ζουν στην Αθήνα:

http://www.sch.gr/portal/media-type/html/language/el/page/default.psml/js_pane/7000,710?jump=8253

http://www.cc.uoa.gr/ptde/etl_second.htm

Την καλησπέρα μου σε όλους. Σας διαβάζω καθημερινά και ταξιδεύω μαζί σας. Θα τα πούμε στην Αθήνα...

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

"Εθνικη Σπετσων γεια σας"

"Εθνική Ελλάδος" γειά σας και χαρά σας. Κατ' αρχήν, τις ευχές μου για υγεία κ δύναμη για την καινούρια σχολική χρονιά. Άργησα να γράψω, γιατί όπως θα θυμόσαστε είχα δηλώσει σε μια άσκηση ότι μισώ τον υπολογιστή και έπρεπε κάποιος να με βοηθήσει. Αλλά για πάρτη σας "ρε", για την αλήθεια σας "ρε παιχταράδες" θα γίνω και καλή μαθήτρια. Διάβασα τον ενθουσιασμό σας. Λοιπόν! Έχω κάνει χιλιάδες σεμινάρια, θα κάνω άλλα τόσα, αλλά εδώ οι συμπτώσεις ήταν συγκλονιστικές και από το δάσκαλο και από τους μαθητές. Λατρεύαμε την αλήθεια, την αλήθεια που ξέρουμε όλοι πως πονάει και πόσο την αποφεύγουμε, αλλά όλοι εμείς κάνοντας μια μυστική συμφωνία ο καθένας με τον εαυτό του, δε λακίσαμε και απόδειξη ο τελευταίος κύκλος με το κλάμα και τις εξομολογήσεις. Θέλαμε να συμβεί αυτό, το δείξαν οι αντοχές μας και το κατορθώσαμε να γίνουμε ο εαυτός μας, αφήνοντας την παραμυθιστορία χωρίς να κάνουμε ανακωχή. Γιατί όλοι είχαν βάλει όρια και καταργήθηκαν με τις κατάλληλες παρεμβάσεις. Τα ανόητα πρέπει και δεν μπορώ όπως είπε και ο δάσκαλος που καταργούν την αλήθεια και τα πάνω απ' όλα θέλω μας. Η μαγεία των συμπτώσεων λοιπόν που προσωπικά τις λατρεύω. 27 άνθρωποι εντοπίσαμε την γνώση που πάντα παρακαλάμε να μην έρθει πολύ αργά, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό κάνουν, να φεύγουν και μετά να υποφέρουν. Τελικά αυτό το πάνω απ' όλα θέλω μας είναι το σημαντικότερο. Λένε πως το τρελαμένο φίδι μόνο ο αυλός τκ βγαζει απο το καλάθι, το ιδιο και αυτά που κρύβονται μέσα σ' ένα τρελαμένο μυαλό. Ο δάσκαλος λοιπόν ξεπέρασε τον ίδιο το δάσκαλο και μεις ψάξαμε με τρέλα στα πάνω απ' όλα θέλω μας. Και έτσι καταφέραμε πάνω στο καράβι του Άμλετ να καμαρώσουμε το φως που είχαμε στην καρδιά μας. Μην επιλέξετε θέση μέσα στο "γήπεδο" μπορούμε σ' όλες, γιατί θέλουμε. Γιατί εντοπίσαμε τη γνώση, γιατί ακούσαμε τον ήχο του αυλού, γιατί είχαμε αντοχές, γιατί σκύψαμε στα θέλω μας και γίναμε ο εαυτός μας, γιατί δεν κάναμε ανακωχή, γιατί καταργήσαμε τα όρια δεχόμενα με μεγάλη χαρά τις παρεμβάσεις. Σας σκέφτομαι, πάντα θα το κάνω και ξέρω πως πολύ σύντομα θα ξανανταμώσουμε. Την αγάπη μου και τα φιλιά μου! Σόνια. (Μάγκες τα καταφερα. Σας το χρωστάω)

Eκ μέρους του κυρίου Λουίτζι...

"...Ένα έργο δεν οικοδομείται σαν μία λογική αλυσίδα συλλογισμών, στην οποία μπορούμε να προσθέσουμε και μερικά στολίδια επιτήδεια διαλεγμένα.
...Η τέχνη είναι ζωή, όχι μία αλυσίδα από ιδέες. Η τέχνη πεθαίνει όταν στηρίζεται σε μία αφηρημένη ιδέα, ή σε ένα περιστατικό, όταν ο συγγραφέας διαλέγει από πριν, συνειδητά και εκ προμελέτης θα έλεγα, τις εικόνες και τους διαλόγους που θα χρησιμεύσουν σαν σύμβολα κάποιου λίγο-πολύ φιλοσοφικού συμπεράσματος. Το έργο δεν δημιουργεί ανθρώπους, οι άνθρωποι δημιουργούν έργο. Πρώτη και βασική προυπόθεση είναι οι άνθρωποι. Ανεξάρτητοι, ζωντανοί, αποκολλημένοι από τον συγγραφέα τους και όχι πιόνια του. Με αυτούς και μέσα απ΄αυτούς, θα προβάλλει η ιδέα του έργου.
...Το καλλιτεχνικό αυτό θαύμα μπορεί να επιτελεστεί μόνον αν ο συγγραφέας βρει λέξεις που προκαλούν και προωθούν τη δράση, λέξεις ζωντανές που να κινούνται, εκφράσεις άμεσες, αδιάρρηκτα δεμένες με τη δράση, φράσεις ευθύβολα διαλεγμένες που να προσδιορίζουν και να επιβεβαιώνουν την ταυτότητα του θεατρικού ήρωα που τις εκφέρει, που να είναι αναντικατάστατες και που να ανήκουν σε έναν συγκεκριμένο θεατρικό ήρωα, σε μία κατάσταση. Με λίγα λόγια, λέξεις, εκφράσεις, φράσεις που είναι αδύνατο να επινοηθούν ερήμην του ήρωα, αλλά που γεννήθηκαν όταν ο συγγραφέας ταυτίστηκε με τον ήρωά του αυτόν σε σημείο που να τον βλέπει όπως ο ίδιος ο ήρωας βλέπει τον εαυτό του".
Τον κάλεσα το πρωί για καφέ-έφυγε τώρα-πάει 11:00...Ευχαριστήθηκα πολύ την κουβέντα μας...Κουβέντα τώρα... Ξέρετε..αυτός μιλούσε κι εγω άκουγα...Αλλά κι εγώ μίλησα..Είπα "Καλημέρα κύριε Πιραντέλλο", μου είπε να μου μιλάς στον ενικό κι έτσι στο τέλος του είπα και"Αντίο κύριε Λουίτζι.Να ξανάρθετε.Θα σας περιμένω!
Μου άρεσαν όσα διάβασα, τα συνέδεσα με το κομμάτι 'δράση' του δασκάλου και σκέφτηκα να τα μεταφέρω.Καλή Κυριακή σε όλους!

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Από την Χρύσα με αγάπη


Μονολογάκι!

Είναι πρωί, βρέχει,είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω πια ...κόνεξ, που έφταιγαν οι τρεις της τεχνικής υποστήριξης που μου έδιναν λάθος οδηγίες και δεν είχα καταφέρει να το εγκαταστήσω εδώ και τρεις μέρες, που τελικά απέφυγα τον κίνδυνο να εδραιωθεί μέσα μου η πεποίθηση ότι αφού αποτυγχάνω να συνδέσω ένα κόνεξ τελικά είμαι σκάλες πιο χαζή από όσο νόμιζα και μου είχα επιτρέψει να είμαι... Τελοσπάντων, μετά την..."κονεξιάδα" επιτέλους είδα το ωραίο βιντεάκι της Αγγελικής και τα βιντεάκια με τις συνεντεύξεις του δασκάλου που βρήκε η Έλενα!Ευχαριστούμε κορίτσια!Α και ακούω επιτέλους μελωδία και δίεση νον στοπ!Τώρα αυτά είναι άσχετα λίγο να τα βάλω στο μπλόγκ αλλά είναι πρωί δεν μπορώ να ξυπνήσω κανέναν να του τα πω,οπότε...
Τα εισιτήρια τα έκλεισα.Τα λέμε σε λίγες μέρες!!!Καλημέρα!!!!!!

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Θεατρική παράσταση «Μία συγνώμη»

Σήμερα διάβασα το κείμενο της σχολικής παράστασης που είχε συντονίσει και οργανώσει η Βιργινία. Έχει δημοσιευθεί στο site του Δικτύου. http://www.theatroedu.gr/main/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=49&Itemid=177
Πραγματικά ενθουσιάστηκα γνωρίζοντας ότι όλο, από την αρχική ιδέα μέχρι τον τελικό διάλογο, ήταν δημιούργημα των μαθητών σε συνεργασία φυσικά με την εμψυχώτριά τους. Το βρήκα εξαιρετικό, συγκινητικό και διδακτικό. Βάλατε τα γυαλιά σε όσους γονείς την παρακολουθούσαν.
Χίλια μπράβο Βιργινία μου. Εύχομαι, παρ’ όλες τις δυσκολίες, να συνεχίσεις αυτό που ξεκίνησες και να το εξελίξεις όσο μπορείς, καθώς όλοι μας έχουμε ανάγκη να βλέπουμε καλές δουλειές. Και μην ξεχάσεις να μας καλέσεις στην επόμενη!