Μικρές Πατρίδες, Costa cafe,Θέατρο Μεταξουργείο.Μαρία, Φλωρεντία, Ειρήνη, Βιργινία, Κατερίνα, Έλενα, me. Ελληνικός χόβολης, κέικ με χαμομήλι, τυραμισού, νερατζάκι και mixed tea .Συνομωσία. Προσεχής Φεβρουάριος.Τόπος βόρεια.Βορειότερα από σπίτι Μαρίας.Βιργινίας και Ειρήνης. Δικού μου όχι πλησίον αλλά ευθεία ίδια περίπου.Με Φλωρεντίας καμία σχέση.Δυσκολία οργάνωσης.Πληροφορίες ελλιπείς.Δαιμόνιος δημοσιογράφος Χρηστακοπίκος Σπετσιρκαπίκος καλείται.Νεότερα προσεχώς.
Υ.Γ. Η Ειρήνη πιο όμορφη από όλες και από ποτέ. Δεν με εξανάγκασε να το πω αυτό βγαίνοντας από το θέατρο,είναι αυθόρμητο εντελώς δικό μου το σχόλιο και όπως είναι φανερό άλλωστε και από τα παραπάνω ο ρους της σκέψης μου αβίαστα το έφερε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Κορίτσια ζήλεψα πολύ αλλα δεν μπορούσα να ερθω.
εκείνη τη μερα συναντησα τη Βιργινία στο μετρό και μου τα είπε όλα...
ωραίο το έργο;
Πρέπει να πω ότι εκτός από τη συνωμοσία του δαιμόνιου δημοσιογράφου μας, έγιναν και κάποια άλλες στο καφέ Μικρές Πατρίδες. Εκεί ανάμεσα στον βαρύ ελληνικό και τα σιρόπια των γλυκών γίνανε κάποιες προτάσεις, συζητήθηκαν προβληματάκια και πιθανές λύσεις.
Βρε Νέλλη μου εδώ τα έχω να τα πω αλλά ξέρω πως πολλοί, εκτός ομάδος, μας κατασκοπεύουν … και αν τα δημοσίευα τι συνωμοσίες θα ήταν;
Help!!!
Νομίζω πως το κείμενο, όπως δόθηκε στην παράσταση, έχει τον τρόπο του να αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας, τις πιο καλά κρυμμένες πληγές μας. αθόρυβα, λιτά, αληθινά.
Ακριβώς αυτό Φλωρεντία μου.Ήταν ακριβώς αυτό. Θα μπορούσε να ήταν ένα χάδι ή ένα κύμα.Ήταν παράσταση.Αγαπώ αυτό το θέατρο.Που παλεύει,υπάρχει για να χωρέσει μέσα του τη αφοπλιστική δύναμη της απλής στιγμής.
Αθόρυβα, λιτά, αληθινά όπως ωραία λες.
Δημοσίευση σχολίου