Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Άλλη μια θεατρική κατασκήνωση τέλειωσε

Αγαπητοί φίλοι, γεια σας
Με λαχτάρα περίμενα τη φετινή συνάντηση στις Σπέτσες να συναντηθούμε άλλη μια φορά. Ρομαντική ουτοπία -το ξέρω. Πάντως τις πρώτες 2 μέρες ήσασταν εκεί. Ανεβαίνοντας τις σκάλες ασυνείδητα πήγαινα στην αίθουσα του εργαστηρίου μας. Πολλές μνήμες και έντονες στιγμές σαν παλιρροιακά κύματα. Έστω!

Από την περσινή μας ομάδα με τη Μαίρη Καλδή είμαστε στο εργαστήρι του Άρη Παπανικολάου, που μας μάγεψε με τη «Γλώσσα του Ρυθμού», ενώ η Σοφία Γεωργιάδου από την Κέρκυρα και η Σόνια Κοτζαβαϊδου από τη Θεσσαλονίκη παρακολούθησαν το εργαστήριο του Καπελώνη και επίσης το ευχαριστήθηκαν πολύ. Όλες οι ομάδες παρουσιάσαμε δείγμα της δουλειάς μας και όλες ήταν υπέροχες.

Άκουσα ότι η Φλωρεντία και η Μαρία θα πάνε φέτος Πήλιο. Κορίτσια, αληθεύει; Πέστε μας τις εντυπώσεις σας.

Τον Χρήστο και τη Δώρα τους είδα αρκετές φορές σε θεατρικές παραστάσεις σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα. Είναι, όπως πάντα, ωραίοι και κεφάτοι. Τον Γιώργο τον Φράγκογλου, επίσης, τον συνάντησα κάποιες φορές σε θεατρικές παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. Παραμένει γλυκύς, χιουμορίστας και ετοιμάζει παραστάσεις. Τη Σμαρώ Κωτσιά τη συνάντησα ως βοηθό σκηνοθέτη σε 2 πολύ καλές παραστάσεις του Τάκη Τζαμαργιά. Τη Δήμητρα Μήττα την εντόπισα στους συντελεστές της «Βαβυλωνίας» από τη ΔΗΠΕΘΕ Σερρών. Νιώθω πολύ περήφανος για όλους.

Παιδιά να είστε καλά όλοι και να κάνετε όμορφες δουλειές. Αν θέλετε, στέλνετε και κανένα σας νέο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

1 σχόλιο:

miranta είπε...

ΓΙΩΡΓΟ
καλησπέρα πόσο χαίρομαι που πήγατε κάποιοι απο την περσινή ομάδα και πάλι στις σπέτσες ...
το μυαλό μου τριγύρναγε όλο το καλοκαίρι στην αξέχαστη εμπειρία που έζησα κοντά σας μου έλειψε απίστευτα το καλοκαίρι αυτό μου φάνηκε άχρωμο και αδιάφορο...Δεν είναι εύκολο για μένα δυστυχώς μιας και τα παιδιά μου όπως θυμάστε είναι μικρά να το κάνω κάθε χρόνο
...Ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρω και πάλι
Να ξέρετε πως οσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο σας σκέφτομαι όλους..Τα πρόσωπά σας περνάν συχνά απο μπροστά μου...Νοιώθω πως μια αόρατη κλωστή μας ενώνει όλους έστω και αν δεν βλεπόμαστε ...ελπίζω η κλωστή να αποδειχθεί γερή και να με κρατήσει για πολλά χρόνια κοντά σας...
Σας φιλώ όλους
Μιράντα